İzin süresince gidilecek yer bölümüne, “Kalbimin götürdüğü yer!” yazan ben; bu izni onaylayan da müdürüm olur!

Birkaç gün ziyaret ettiğim teyzemden ayrılırken, kullandığım havlu ve çarşafları yıkanması için kirli sepetine atıyordum ki teyzemin şu sözleriyle uyandım. ”Kızım eniştenin ayak havlusunu neden atıyorsun?” Hani bana temiz...

Sınıftan oyuncak çalınır. Çocuklar aranır taranır, bulunmaz. Çocuklar ikaz edilir, getirilmez. Polis çağıracağım tehdidi edilir, getirilmez. Nasihat edilir, getirilmez. Müdür bey sınıfa çağırılır, çocuklarla konuşturulur, getirilmez. Bilin bakalım kim...

Düz yolda bile yürümediği ayakkabısıyla pikniğe giden ben, o ayakkabıyla uçurumun kenarında yürüyen yine ben, kendini “Neyse bugün mübarek gün, ölürsem mübarek günde ölmüş olurum” diye avutan yine ben....

Oğluma “Tuğçe mi daha güzel ben mi?” dedim, “Amaan, ikinizin de memeleri yok!” dedi. Bozkırlarda kurtlar emzirdi sanki veleti!